یازدهم اردیبهشت، فقط یک مناسبت در تقویم نیست؛ روزی است برای یادآوری ارزش بزرگ انسانی به نام *کار* و گرامیداشت کسانی که با دستان پینه‌بسته‌شان، بنای زندگی و پیشرفت را می‌سازند.
این روز، فرصتی است برای قدردانی از زنان و مردانی که بی‌هیاهو، در گرمای تابستان و سرمای زمستان، با جان‌فشانی و تلاش، زندگی را در جریان نگه می‌دارند. کسانی که گاهی صدایشان شنیده نمی‌شود، اما اثر حضورشان در تمام لحظات جامعه جاری‌ست.
کار، صرفاً وسیله‌ی تأمین معیشت نیست؛ بخشی از کرامت و هویت انسانی است.
و کارگر، صرفاً یک نقش در زنجیره‌ی تولید نیست؛ او تپنده‌ترین بخشِ قلب جامعه است.
در این روز، بیاییم به یاد داشته باشیم که:
- **احترام به کارگر، احترام به انسانیت است.**
- **امنیت شغلی، حقوق منصفانه، و بیمه‌ی واقعی، نه لطف، بلکه حق است.**
- **هیچ جامعه‌ای به پیشرفت نمی‌رسد، اگر پشتوانه‌ی آن، در رنج و فراموشی باشد.**
درود بر تمام کارگران شریف، از کارگر ساختمانی گرفته تا پرستار، معلم، راننده، نانوا، برنامه‌نویس، مادر خانه‌دار، کشاورز، کارمند، کارگر کارخانه و همه‌ی آنان که چرخ‌های زندگی را با زحمت و شرافت می‌چرخانند.
**این روز، روز توست...
دستانت را می‌بوسیم،
قدمت را می‌ستاییم،
و بودنت را ارج می‌نهیم.**
**روز جهانی کار و کارگر مبارک باد.**
- ۰۴/۰۲/۱۱